Flexi-Flange - wkłady k-k z kołnierzem tytanowe, zestaw wprowadzający

Akcesoria zestawu Flexi-Flange i ich zastosowanie

Pierwotny poszerzacz - służy do wykonania kanału pierwotnego dla wkładu k-k. Występuje w czterech rozmiarach z samoogranicznikiem długości.

 

Frez wtórny nawiercający czołowo - służy do wykonania jednocześnie wpustu pod II stopień i zagłębienia pod III stopień (kołnierz wkładu).

 

Klucz zewnętrzny - dokładnie dostosowany do części koronowej wkładu k-k, służy do jego wkręcania w kanał korzeniowy. Jeden klucz stosuje się do wszystkich rozmiarów wkładów.

 

Przedłużacz - pozwala na dodatkowe przedłużenie o 19 mm pierwotnego poszerzacza lub frezu. Dodatkowa długość może być potrzebna, gdy nie ma miejsca na zastosowanie kątnicy.

 

Szablon - używany w połączeniu ze zdjęciem Rtg, ułatwia właściwy dobór wkładu k-k do wymiarów korzenia.

 

Niektóre dane dotyczące wkładu k-k Flexi-Flange

Wkłady k-k Flexi-Flange dostępne są w czterech rozmiarach i oznaczone są kodem kolorów. Długość i szerokość trzonów i części koronowych zmienia się zależnie od rozmiaru. Ponieważ wkłady te można skracać, Flexi-Flange dostosowują się do różnych długości korzenia i warunków zgryzowych.

Opis wkładu k-k Flexi-Flange

1. CZĘŚĆ KORONOWA- służy do odbudowy uszkodzonych zębów. Znajdujące się na niej bruzdy zapewniają dobrą retencję kompozytu amalgamatu przy wykonywaniu zrębu koronowego.
2. KOŁNIERZ (III stopień trzonu) -zapewnia większą pow. przylegania i przyjęcia obciążeń zgryzowych, gwarantuje dużą wytrzymałość wkładu i trwałość odbudowy.
3. II STOPIEŃ TRZONU - zwiększa dokładność dostosowania wkładu do komory wypreparowanej frezem wtórnym tj.w miejscu, w którym kanał się rozszerza. Dzięki temu skraca się ramię dzwigni.
4. KANAŁ WENTYLACYJNY WKŁADU K-K - zmniejsza wewnętrzne ciśnienie hydrostatyczne podczas cementowania.
5. UNIKALNA KONSTRUKCJA ROZCIĘTEGO TRZONU WKŁADU K-K FLEXI-FLANGE z wewnętrzną szczeliną zapewnia:
   1. skierowanie sił powstających przy wkręcaniu i cementowaniu na trzon wkładu, a nie na korzeń.
   2. gromadzenie opiłków zębiny i czystą linię gwintu podczas wkręcania, co ułatwia osadzenie wkładu.
   3. powstanie nagwintowanego kanału o zmniejszającej się głębokości nacięć ku wierzchołkowi korzenia, co zmniejsza nacisk na jego ściany.
6. RÓWNOLEGŁOŚCIENNY OSTRY GWINT - nacina zębinę nie miażdżąc jej. Konstrukcja wkładu k-k Flexi - Flange zwiększa retencję i nie dopuszcza do wystąpienia naprężeń w kanale korzeniowym.
7. STOŻKOWATE ZAKOŃCZENIE RAMION WKŁADU K-K FLEXI-FLANGE - pozwala na głębokie jego osadzenie (dodatkowo1-2 mm) wkładu bez ryzyka uszkodzenia zęba. Niegwintowana część wkładu pozwala na zbliżenie ramion przy wkręcaniu, chroniąc korzeń przed uszkodzeniem.

* Badania wykazały, że wkłady k-k Flexi-Flange w czasie obciążenia rozkładają napięcia w kanale wzdłuż całej długości trzonu. W porównaniu z pasywnie osadzonymi wkładami chronią korzeń przed złamaniem.

Sposób wykorzystania szablonu przy doborze wkładu k-k

Badania wykazały, że wkłady k-k w końcowym odcinku swej długości, powinny być otoczone co najmniej 1 mm warstwą struktury zęba. Dla właściwego osadzenia wkładu k-k używa się przeźroczystego szablonu z sylwetami wkładów różnych rozmiarów. Równolegle do osi sylwety w odległości 1 mm od gwintu narysowane są linie. Umieszczając szablon na odpowiednim radiogramie zęba można określić czy istnieje wymagana odległość 1 mm od powierzchni zewnętrznej korzenia. Jeżeli linie wybiegają poza korzeń, oznacza to że nie ma miejsca na bezpieczne osadzenie wkładu. W takim przypadku należy użyć mniejszego wkładu, albo skrócić jego koniec. Drugi stopień wkładu musi być zawsze całkowicie osadzony w zębinie. Niedokładne dostosowanie wkładu w części koronowej zwiększa możliwości jego obluzowania. Jeżeli zachodzi potrzeba skrócenia wkładu (przy braku 1 mm warstwy zębiny lub z powodu zbyt krótkiego kanału korzeniowego) należy:

1. Próbnie osadzić wkład z wytworzeniem wewnętrznego gwintu w korzeniu.
2. Wykręcić wkład z korzenia.
3. Obciąć końcówki wkładu w części korzeniowej co umożliwi całkowite osadzenie II stopnia w komorze i zapewni pełne przyleganie III stopnia do powierzchni nośnej korzenia. Jeżeli brak jest miejsca w zgryzie do wykonania uzupełnienia protetycznego należy wykręcić wkład, pogłębić komorę dla II stopnia, odciąć odpowiednio szczytową jego część i osadzić wkład ponownie. Czynność tę powtarza się do momentu uzyskania odpowiedniego miejsca w zgryzie.
4. Zacementować wkład w przyjęty sposób.

* Flexi-Flange o rozciętym trzonie jest bezpieczniejszy niż inne gwintowane wkłady dlatego można stosować go w korzeniach o mniejszej grubości zębiny.

Przygotowanie kanału korzeniowego pod wkład k-k Flexi-Flange

Przygotowanie kanału rozpoczyna się od usunięcia materiału wypełniającego korzeń przy użyciu poszerzacza Peeso lub Gates Glidden. Następnie tępo zakończonym w/w instrumentem rozwierca się kanał do osiągnięcia 100% wymaganej długości i 90% wymaganej szerokości. Poniższa tabela wskazuje, który z tępo zakończonych poszerzaczy należy użyć do udrożnienia kanału o szerokości równej 90% wymaganej dla różnych rozmiarów wkładów Flexi- Flange. Po uzyskaniu 100% wymaganej długości i 90% wymaganej szerokości kanału korzeniowego używa się poszerzacza pierwotnego. Ponieważ wkład Flexi-Flange jest optymalnie dostosowany przy koncentrycznym kanale, nie należy go poszerzać, czyli ograniczyć należy ilość wejść poszerzacza pierwotnego do kanału. Przy preparowaniu kanału korzeniowego zaleca się stosowanie środka nawilżającego (wody, środka znieczulającego).

Następnie używa się frezu wtórnego do przygotowania komory pod II stopień i kołnierz wkładu Flexi- Flange. Gładkie przedłużenie frezu spełnia rolę prowadnicy ułatwiającej uzyskanie równoległości pomiędzy ścianą kanału pierwotnego, a ścianą zagłębienia dla kołnierza. Frez nawiercający czołowo wykonuje jednocześnie dwie czynności: przygotowuje komorę nośną pod II stopień trzonu oraz zagłębienie dla kołnierza wkładu. Pełne osadzenie wkładu można osiągnąć poprzez dostosowanie w fazie przygotowania głębokość komory tak, by górna powierzchnia kołnierza i korzenia leżały na jednej płaszczyźnie. Jeżeli płaska koronowa powierzchnia korzenia nachylona jest w stronę policzkowo- wargową, kołnierz oparty jest tylko od strony języka. W tym przypadku należy pogłębić komorę pod II stopień tak by zapewnić pełne oparcie strony policzkowej wkładu. Zbyt głębokie osadzenie II stopnia nie jest niebezpieczne. Przeciwnie jeśli lekarz stomatolog całkowicie nie osadzi wkładu zmniejsza jego retencję i zwiększa możliwość jego uszkodzenia podczas funkcjonowania. Aby dokładnie osadzić II i III stopień wkładu lekarz powinien skrócić odpowiednio jego trzon.

Pierwotny poszerzacz

 

Frez wtórny

 

 

Osadzenie wkładu k-k Flexi-Flange

Wybrany wkład Flexi-Flange wprowadza się przy pomocy klucza. Istotne znaczenie ma próbne osadzenie wkładu, które pozwala upewnić się czy jest on właściwie dostosowany i umiejscowiony. Podczas próbnego osadzania wkładu przy wyczuciu niewielkiego oporu wkład może być wykręcany od 1/4 do 1/2 obrotu i powtórnie wkręcany. Czynności te powtarza się do całkowitego osadzenia wkładu i wytworzenia w kanale wewnętrznego gwintu. Postępowanie to zapewnia usunięcie resztek zębiny, czyli czystą linię gwintu i ułatwia prawidłowe osadzenie wkładu. Następnie wkręca się wkład ostatecznie. Podczas wkręcania pamiętać należy aby II stopień wkładu był zawsze dokładnie osadzony w komorze nośnej. Tak więc zmiany jego długości dotyczą zawsze szczytowej części wkładu. Aby nie dopuścić do obniżenia elastyczności wkładu, w czasie skracania trzonu trzeba pamiętać, że skraca się go tylko po próbnym jego osadzeniu i wytworzeniu wewnętrznego gwintu. Po nagwintowaniu wnętrza kanału, stomatolog może powtórnie osadzić skrócony wkład. Gwint wkładu powinien wkręcić się w gwint kanału z minimalnym rozpieraniem. Następnie umieszcza się cement w kanale i na trzonie wkładu. Wkład wkręca się z lekkim naciskiem do całkowitego osadzenia. Należy sprawdzić czy kołnierz został całkowicie osadzony. Nadmiary cementu usuwa się.

Próbne osadzenie

 

Cementowanie wkładu

 

 

Wykonanie zrębu koronowego

Podbudowa protetyczna z kompozytu - zrąb koronowy może być wykonany z kompozytu. Kompozyt umieszcza się w kształtce i osadza na wkładzie z niewielkim naciskiem, aby zapewnić właściwe przyleganie kompozytu do wkładu.

Podbudowa protetyczna z amalgamatu - do wykonania zrębu z amalgamatu używa się formówek. Amalgamat powinien być skondensowany wokół wkładu w sposób stosowany przy wypełnieniach. W celu uzyskania szybkiej kondensacji i wiązania zrębu poleca się amalgamat o wysokiej zawartości miedzi. Nadmiary amalgamatu (zwłaszcza z kieszonki dziąsłowej) należy usunąć.

Odbudowa zrębu koronowego

 

Zrąb koronowy po opracowaniu